Of dolls and children / O lalkach i dzieciach

Today I was planning to write second part of "The making of Sigridr". Unfortunatelly in stead of that one I have to write a sad note and warning to all of you my dear fellow doll collectors. Even the children you know and like should not be given any access to your dolls. Never ever.

Miałam dziś napisać drugą część "Tworzenia Sigridr". Niestety, zamiast tego muszę napisać smutną notę i ostrzeżenie dla was wszystkich, moi drodzy współkolekcjonerzy lalek. Nawet dzieci, które znacie i lubicie nie powinny mieć dostępu do waszych lalek. Nigdy i żadnego.

Today visited me a colleague with a 12-years-old daughter. The girl was aware that my dolls are not toys but a collection and that she is not allowed to touch any of them. We left her alone in the room just for 2 minutes, fetching tea from the kitchen. Well, the 12-years-old managed to completely destroy in 2 minutes a doll I did not damage in 20 years time. Yes, that's right. One of my childhood dolls and dearest friends is destroyed.

Dziś odwiedziłą mnie koleżanka z 12-letnią córką. Smarkula wiedziała, że moje lalki nie są zabawkami tylko kolekcją i że nie wolno jej żadnej dotykać. Zostawiłyśmy ją samą w pokoju na dosłownie 2 minuty, żeby przynieść z kuchni herbatę. Dwunastolatka zdołała w 2 minuty kompletnie zniszczyć lalkę, której ja nie uszkodziłam przez 20 lat. Tak, dokładnie tak. Jedna z moich lalek z dzieciństwa i zarazem przyjaciółek jest zniszczona.

Some of you might remember this post where I introduced Christie and was so happy that she is still in excellent condition. She's not anymore. Her neck is cracked and broken, ale inside and outside head. I have no idea what that silly kid was doing that she managed to break like that a really hard vinyl of which Christie is made.

Niektórzy z was może pamiętają ten post, w którym przedstawiałam Christie i cieszyłam się, że jest wciąż w idealnym stanie. Już nie jest. Jej szyja jest popękana i połamana na wylot (a pęknięcie idzie aż do ramienia) i w środku głowy i na zewnątrz. Nie mam pojęcia, co ten durny dzieciak z nią robił, że zdołał tak połamać naprawdę twardy plastik, z którego jest wykonana Christie. 

And I have no idea what to do. The neck is too broken to keep holding the head and the parts are too small to make it possible to join them with glue. I'm afraid the only option is putting her (thank Gods, the head itself is not damaged) on a new body. But it will be very hard to find one with a proper skin color. Christie's skin is in a very nice, deep shade of "almost black", like a very dark chocolate. Mattel doesn't seem to make dolls in such color any longer. Artsy of the fashionistas, as well as all AA dols after 2000 are much lighter, while the "Back to Basics" AA doll with Mbili face is far too black. Call me an idiot, but I was crying for half an hour.

I nie mam pojęcia, jak ją uratować. Szyja jest zbyt połamana, by była w stanie nadal utrzymywać głowę, a fragmenty są zbyt drobne, by sklejanie miało sens. Obawiam się, że jedyną opcją będzie przełożenie jej na inne ciało (Bogom dziękować, sama głowa jako taka nie jest uszkodzona). Ale ogromnym problemem będzie znalezienie ciała z odpowiednim kolorem skóry. Skóra Christie jest w bardzo ładnym, głębokim odcieniu "prawie czarnego", jak bardzo ciemna czekolada. Wydaje mi się, że Mattel już nie produkuje żadnych lalek w takim kolorze. Artsy z fashionistek i inne AA po 2000 roku są o wiele, wiele jaśniejsze, podczas gdy ta AA z linii "Back to Basics" z króciutkimi włosami (i chyba z moldem Mbili) jest zbyt czarna. Możecie mnie nazwać niezrównoważoną psychicznie idiotką, ale ryczałam pół godziny.

Sparkle Eyes Barbie

Today I want to show you another doll of my childhood. She was the first doll I didn't have to buy in Pewex (a government operated shop and the only place where one could legally buy stuff from the West in the communist period and one had to pay in $). We already have had democracy and open market for about two years and stuff like barbie dolls was starting to appear in shops. What is funny, that time you could find new, original Mattel's dolls in places you would not normally expect them to be. Like a newsstand at a small, provincial train station. That was the case of my 1991 "Sparkle Eyes Barbie". I was going with my family for vacations and there she was, what was quite surprising as her commercial had appeared on TV just about two days before. My mum and I bought her while buying some crossword magazines for her, some biscuits for my dad and some chewing gum for my cousin.

Dzisiaj chcę wam pokazać kolejną lalkę z mojego dzieciństwa. To była pierwsza lalka, której nie kupiłam w Pewexie, był to już bowiem czas, gdy od jakichś dwóch lat mieliśmy demokrację i wolny rynek, a Zachodnie towary takie jak lalki barbie zaczynały regularnie pojawiać się w zwykłych sklepach. Zabawne jest to, że wówczas oryginalne (i to często "wypasione"), nowe lalki Mattel można było znaleźć w miejscach, w których raczej trudno byłoby się ich spodziewać (i wtedy i, chyba zwłaszcza, obecnie). Jak naprzykład w małym, obskurnym kiosku z gazetami na małym, obskurnym dworcu kolejowym w przysłowiowej "dziurze zabitej dechami". Tak było właśnie z moją "Sparkle Eyes Barbie" z 1991 roku. Jechałam z moją rodziną na wakacje i w takim właśnie miejscu, podczas jednej z licznych przesiadek, na nią trafiłam, co było dość zaskakujące, gdyż jej reklama ukazała się w TV jakieś dwa dni wcześniej. Razem z mamą, kupiłyśmy ją, kupując jednocześnie zbiórk krzyżówek dla niej, herbatniki dla taty i gumę do żucia dla mojej kuzynki.

(I borrowed the photo above from Amazon.com).

In Poland this doll was often wrongly referred to as the "Diamond Barbie", as that phrase was used in the Polish version of the commercial.

(Powyższe zdjęcie pożyczyłam z Amazona).

W Polsce ta lalka często była błędnie nazywana "Diamentową Barbie", jako że to wyrażenie zostało użyte w polskiej wersji językowej reklamy. 

(Another photo borrowed from... somwhere?)

Her uniqueness was based of course on her eyes made of rhinestones in a lovely blue color. She had earrings, necklace and three outfits actually. Her short silver dress could be worn on it's own or with the long skirt or with the short skirt in which her boa was transforming.

(Kolejne zdjęcie pożyczone z... skądś? Nie pamiętam niestety.)

Jej wyjątkowość oczywiście polegała na oczach zrobionych z kryształków w pięknym szafirowym kolorze. Posiadała kolczyki, naszyjnik i właściwie aż trzy kreacje. Jej krótka, srebrna sukienka mogła być noszona samodzielnie, z dokładaną długą, balową spódnicą albo z dokładaną krótką spódniczką (falbanką właściwie), w którą zamieniało się jej boa.

Of course already back in the 90s she got from me a new name, as I already had "Barbie". I called her "Jessica" (or "Jessie), after a policewoman, a character of some TV drama I used to watch.

Oczywiście, jeszcze w tych wczesnych latach 90 otrzymała ode mnie nowe imię, jako że miałam już "Barbie". Tę lalkę nazwałam "Jessica" (w skrócie "Jessie"), po policjance, bohaterce jakiegoś serialu, jaki oglądałam.

And here she is, my Jessie. / A oto moja Jessie.

Model: Sparkle Eyes Barbie

Catalog Number: 2482

Year of production: 1991 

Bought: in summer 1991, at some newsstand at a train station. ^^

Body type: 1966 TnT with bent arms. 

Made in China.

Head mold: marked "1976" (the "Superstar" mold), with rhinestones (!)

Make-up: original 

Condition: very good.

She is in a very good (if not perfect) condition. Her hair is also still great and even the waves keep the same shape they had in box!

Jest w bardzo dobrym (albo i doskonałym) stanie. Jej włosy także są nadal świetne i nawet trzymają formę i skręt delikatnych fal takich samych jak wtedy, gdy była w pudełku!

Her eyes really do sparkle as you can see above! I still have her original outfit, just need to bring it from my old house (with a lot of other stuff...) 

Jak widać powyżej, jej oczy naprawdę się skrzą! Wciąż mam jej oryginalny strój, muszę tylko przywieźć go ze staregeo domu (z masą innych rzeczy...)

Johnny, also known as Mr. Unknown, is her boyfriend.

Johnny, albo Pan Nieznany, jest właśnie jej chłopakiem.

Johnny or Mr Unknown

You don't know him? Neither do I, although he is one of my childhood dolls. He was also my very first attempt of rescuing a damaged doll and giving it a completely new life. Back in the early 90s, when Poland just became democratic, with open market and Western stuff legally brought into, there was a very nice second-hand shop in my small provincial town. Every month the shopkeeper was bringing used, however as I recall mostly in very good condition, things by her auto from Germany. It was mostly clothes and textiles. My aunt is a very skilled seamstress so we never needed to buy clothes there (and in "normal" shops also we were buying them quite rarely), but my mum was always crazy for the curtains and this kind of textiles there. I was usually going there with her (she needed someone to carry her shopping^^). I was about 10 or 11 years old that time (I know girls at this age are now already dating boys, but hey, I really was still playing with dolls that time! And all my friends as well... It was just a different generation.). So, one day I was in that shop with my mum, she was digging on the shelves with curtains, capes and so on as usual and I was getting bored^^. The shopkeeper (a very nice lady, btw) went to the backroom and came back after a few minutes, carrying a headless, nude Ken body (with bent arms! And I had only a straight arms "beach" Ken!), she found in the parcel with some kids' clothes she had brought lately from Germany. And she said: "My dear, why not you take it? He has no head, so I doubt anybody buys it anyway but perhaps you can make some use of it.". So I took the poor guy for free^^ and started thinking... The idea of putting my "Aqua Magic" Ken's head onto this new body even did not cross my mind ;). But I had two cheap Ken-clones that I could decapitate. One was extremely pale, so there was no way the head can match with a tan Ken body, but the other one was almost same tone. So I took off his head and started thinking again. The headless body from shop had no neck-bone, knob or anything like that and the head I intended to use had nothing as well (it was hallow). I needed something that could do for a neck-bone (just putting glue wouldn't be sufficient). And I found a solution! I took some children dummy, cut it a little bit, pushed it inside the neck and when it was sitting there securely, I pushed the head onto it^^. 

Nie znacie go? Ja też nie, chociaż jest jedną z moich lalek z dzieciństwa. Był moja pierwszą próbą ratowania zniszczonej lalki i dania jej całkiem nowego życia. Na początku lat 90, kiedy Polska właśnie stała się demokratyczna i wolnorynkowa, a przywożenie towarów z Zachodu stało się całkowicie legalne, w moim małym, prowincjonalnym miasteczku funkcjonował całkiem niezły sklep typu second-hand. Co miesiąc właścicielka przywoziła swoim samochodem używane, ale jak pamiętam w większości w bardzo dobrym stanie, rzeczy z Niemiec. Głównie była to oczywiście odzież i tekstylia. Moja ciotka jest bardzo dobrą krawcową, więc ubrań tam nie kupowaliśmy (zresztą, w zwykłych sklepach w sumie również bardzo rzadko), ale moja mama zawsze szalała tam za zasłonami, firanami i tego typu tekstyliami. Zwykle chodziłam tam z nią (potrzebowała kogoś do noszenia swoich zdobyczy^^). Miałam wtedy jakieś 10 czy 11 lat (tak, wiem, że obecnie dziewczynki w tym wieku już chodzą na randki, ale ja się wtedy naprawdę jeszcze bawiłam lalkami! Tak samo jak wszystkie moje koleżanki! Po prostu byłyśmy innym pokoleniem...). Pewnego dnia byłam z mamą w tym sklepie, ona jak zwykle przekopywała się przez półki z zasłonami, narzutami i takimi tam, a ja zaczynałam się nudzić. I wtedy sprzedawczyni poszła na zaplecze i po chwili wróciła z pozbawionym głowy, nagim ciałkiem Kena (ze zgiętymi rękami! Ja miała wtedy tylko "plażowego" Kena z prostymi rękami!), które znalazła w worku z przywiezionymi ostatnio ubrankami dziecięcymi. I powiedziała: "Słuchaj, kochana, może chciałabyś go wziąć? Nie ma głowy, więc i tak wątpię, żeby go ktoś kupił, ale może tobie się jeszcze na coś przyda.". Więc wzięłam biednego chłopaka za darmo i zaczęłam kombinować^^. Pomysł, żeby przełożyć na to nowe ciałko głowę mojego Kena "Aqua Magic", nawet nie przeszedł mi przez myśl. Ale miałam dwa tanie Kenowe klony, które spokojnie mogłam pozbawić głowy. Jeden był zbyt blady, żeby brać go pod uwagę dla opalonego Kena (a szkoda, bo główka była z twardego, dobrego vinylu), ale odcień opalenizny drugiego dosyć pasował. Zatem zdjęłam mu głowę i zaczęłam kombinować znowu. Bezgłowe ciało z second-handu nie miało w szyi żadnej "kości", żadnego sztyftu, niczego, do czego możnaby ją przymocować, a z kolei zdjęta główka też go nie miała, była pusta w środku. Potrzebowałam czegoś, co mogłoby robić za "kość szyjną" (przyklejenie nie wiele by dało, bo krawędź główki była zbyt wąska, żeby klej w ogóle chwycił, poza tym chciałam, żeby mógł nią ruszać). No i znalazłam rozwiązanie! Wzięłam dziecięcy smoczek, przycięłam trochę, wepchnęłam do szyjki, poobracałam, a kiedy już jego podstawa była tam bezpiecznie umocowana, włożyłam na niego głowę^^. 

And it was fitting great! And the guy could again turn his head, and everything! It was fitting so well, that actually it was hard to notice that something might be "wrong" with him^^. Now, after those years it's already not fitting so well. Both the dummy and the cheap-clone's head are of not so good quality vinyl and they lost some of their form... But when re-pushed they still can do^^. Maybe someday I will change Johnny's head again.

Pasowało idealnie! Chłopak mógł znowu kręcić głową i w ogóle. Pasowało do tego stopnia dobrze, że właściwie trudno było wtedy zauważyć, że z może z nim byc coś "nie tak"^^. Teraz, po tych kilkunastu latach nie pasuje już niestety tak dobrze. Zarówno smoczek, jak i głowa taniego Kenowego klona są z kiepskiej jakości cienkiego vinylu i jedno i drugie już nieco straciło formę... Ale kiedy się ją zdejmie i wepchnie na nowo, jeszcze ujdzie^^. Cóż, może kiedyś znowu zmienię Johnny'emu głowę.

OK, I know all the concept with the dummy is highly unprofessional and little bit funny... But I still believe I've done a very good job at bringing him back to life, as for a 10 or 11 years old kid who had no idea about doll-restoration. And also one must keep in mind, back in the beginning of 90s there was really no tips, tutorials and resources how to do it (at least here in Poland). It was a pre-Internet era ;).

OK, zdaję sobie sprawę, że pomysł ze smoczkiem był całkowicie nieprofesjonalny i dość zabawny... Ale i tak uważam, że nieźle sobie poradziłam z przywróceniem go do życia, jak na 10 czy 11-latkę, która nie miała pojęcia o reperowaniu lalek. No i należy pamiętać, że wtedy, na początku lat 90 nie było źródeł, poradników, wskazówek i instrukcji, jak należy się za to zabrać (przynajmniej w Polsce). To była epoka przed Internetem ;).

My Barbie already had her Ken, but one of my other girls - Jessica (known to the world as "1991 Sparkle Eyes Barbie") claimed Johnny. I used to watch some TV drama about New York police that time and my favorite character's name was Johnny, so the resurrected (^^) guy got that name.

Moja Barbie już miała swojego Kena, ale jedna z moich pozostałych dziewczyn - Jessica (znana szerszej publiczności jako "1991 Sparkle Eyes Barbie" - ta z kryształkami w oczach) wzięła sobie Johnny'ego. Oglądałam wtedy jakiś serial o nowojorskiej policji, a mój ulubiony bohater miał na imię właśnie Johnny, więc wskrzeszony (^^) facet je otrzymał.

I would love to know which Ken was he actually before some he lost his original head but I'm afraid it's not possible without the headmold. The stamp on the back of his waistline states: "(c) Mattel Inc. 1968 Malaysia". Although this kind of body has the year stamp of 1968, it was first used by Mattel in 1977. And that places him in a quite broad time area of 1977 - 1991. However he does have one more mark that can give some hint to his identity. On the sole of his left foot he has a mark stating: "3376K". 

Bardzo bym chciała wiedzieć, jakim właściwie Kenem był, zanim stracil głowę, obawiam się jednak, że jest to niemożliwe właśnie bez moldu główki. Oznakowanie z tyłu jego talii głosi: "(c) Mattel Inc. 1968 Malaysia". Chociaż ten typ ciała jest oznakowany właśnie rokiem 1968, to zostało ono po raz pierwszy użyte przez Mattel w 1977 roku.  To umieszcza mojego Johnny'ego w dość szerokim przedziale czasowym 1977-1991. Posiada on jednak jeszcze jeden znaczek, który może być wskazówką co do jego tożsamości. Na podeszwie lewej stopy ma wyryte: "3376K".

I was hoping this might be a catalog number, however I could not find anything like that in any catalog... Perhaps the "K" letter is for "Ken" and indicates that he was a part of some giftset, but it's just a hypothesis. If anyone has any idea about him and his identity I will be very, very grateful for sharing it with me ;).

Miałam nadzieję, że to może numer katalogowy, ale nic takiego nie znalazłam w żadnym katalogu ani na stronach... Być może litera "K" jest od "Ken" i wskazuje, że był częścią jakiegoś giftsetu czy innego zestawu, ale to tylko hipoteza. Jeśli ktoś ma jakieś pomysły na temat niego i jego tożsamości, to będę bardzo, bardzo wdzięczna za podzielenie się nimi ;).

It's here! / Już jest!

My dream doll. The parcel from Italy came yesterday ^^. I wonder if anybody would guess what doll was it actually...

Ta daaaa!

Moja wymarzona lalka. Właśnie wczoraj przyszła paczka z Włoch^^. Ciekawe, czy ktoś zgadłby, co to właściwie za lalka...

Ta daaaa!

Yeap. The doll I’ve been waiting for and desperating about for the last 13 years is Kocoum of the “Pocahontas” fairytale made by Mattel for Disney. This particular one is 1995 “Sun Color Kocoum”, but it could be any model. OK, I know it’s not any kind of collectible value doll, limited edition, gold label etc. It’s just an old, cartoon-based playline. I know. And yet he was a “must have” and I knew one day I will get him.

It’s all my father’s fault actually. He is a teacher and a great dad who always understood that his little girl was thinking that he would prefer to have a son. He wouldn’t, I know it now. But then I was sure it is so, because everybody around was all the time telling that every man needs to have a son, and you know, this kind of stuff. So, through all my childhood I was trying to replace for my father the son he never had. I was watching matches with him, sharing his hobbies, his literature and music taste, his opinions and choices. And all of that out of my free will and getting more and more happy and comfortable with it and until now we have the greatest contact witch each other of all our family. My dad saw it all and understood it all and... he was allowing me for all of that, bringing me into this world of his interests, hobbies and opinions. So, among the other things, when I was a kid he never read me storybooks for children. He used to read me “adult” books on history, geography, various cultures and parts of the world. Of all the things we were together reading about at some point the cultures of the Native Americans captured most of my attention and attraction. And so, slowly, step by step, I was going more and deeper into those issues, growing up and looking for more and more books etc. on it. Then came the point of choosing university department and of course I chose the cultural anthropology, studied it for the full five years period and graduated cum laude. My Master’s Essey was not connected with Native Americans at all, but yet “they” were actually the reason why I was studying anthropology and I never forgot about my initial interest and I was interested in that because my father planted that interest inside my mind. And altought today I teach at school as my father does^^, I am still, above everything and in the first place, an anthropologist / ethnographer. Because it’s not actually a profession. It’s an attitude, a world-view, a life-style in some sort. 

OK, but what does it all have in common with dolls? A lot. I believe exactly that is the reason why I was always interested in “ethnic” dolls of all kinds. And of course I was always and I am still a total freak when it comes to “Native American” dolls – those which Mattel ever made always were on the top of my “wish list”.

My first “Pocahontas” (the “Color Splash Hair Pocahontas”) I bought in 1996 on a school trip to France (my high school had some sort of “exchange” agreement with one French school). In the same time, I saw there advertisements of Kocoum and Nakoma (friend of Pocahontas) dolls, but they were not available in shops that time. So I took what was, and that was Pocahontas. When I came back country, the dolls I wanted were available in France, but not here, especially in a small, provincial town I grew up in. So, I actually never saw a Kocoum doll in a Polish shop (I guess they came, but perhaps to big supermarkets in big cities, where I could not reach them). But I never forgot about him. A Native American Mattel’s male doll? I could never forget something like that! All these years he was on the very first place of my wish list together with Nia Western Fun. Nakoma is on the wish list as well, but a few places “lower” and she still can wait ;). I was looking for him on the Polish auctions platform – no result. I found him in private collections of a few Polish collectors – nobody wished to sell him (and I totally understand that, he is non-sellable for me too^^ ). I found him on Amazon – they don’t ship to Poland :/. Quite many times I saw him on Ebay. But there was always something wrong – either the price was totally out of this world, or the seller did not agree for shipping to Poland (When I see this “US only” shipping it makes me mad :/. I mean, I sell too, not on Ebay, but on Polish site where also there are people from abroad. And I don’t get it. What’s the difference for the seller, where is he shipping the items – it’s the buyer who’s paying for it and the seller has no burden. Why they don’t want to do that, while it is legal to send things to Europe! It’s not Iran or Northern Korea, for gods’ sake!). Another problem was also when the seller agreed to send the doll to Poland, but the cost was such that... That perhaps buying a ticket and flying to US for receiving the doll would be cheaper (OK, I do understand that sending one doll via airmail from US to Poland may cost about 20-30$. But I will never understand or believe why should it cost 60-80$ as some sellers wish.) 

And only gods know how badly I wanted this doll. But finally they were kind to me and I was lucky to find Kocoum on Ebay in Italy. Not only the kind seller did not find any problem in sending it to Poland but also shipping cost was very reasonable and when I checked the stamp today, it was really fair. However I was quite nervous about it all, because it was my first Ebay purchase and also because Polish Mail is so gifted in the field of damaging and “loosing” (or stealing) parcels and I was so afraid that an international parcel will be a great temptation for them. But luckily everything was fine and Kocoum is already safely with me^^.

Tak. Lalką, na którą czekałam rozpaczliwie przez 13 lat jest Kocoum z kreskówki „Pocahontas”, którego wyprodukowała firma Mattel dla Disneya. Akurat ten to „Sun Color Kocoum” z 1995 roku, ale właściwie mógłby to być każdy jego model. Tak, wiem, że nie jest to lalka kolekcjonerska, edycja limitowana, gold label itd. To tylko stary playline na podstawie kreskówki. Wiem. A jednak musiałam go mieć i wiedziałam, że kiedyś to w końcu osiągnę.

To właściwie wszystko wina mojego ojca. Jest nauczycielem i wspaniałym tatą, który zawsze rozumiał, że jego małej dziewczynce wydawało się, że wolałby mieć syna. Nie wolałby, wiem to teraz. Wtedy jednak tak właśnie sądziłam, bo wszyscy dookoła powtarzali, że każdy mężczyzna powinien mieć syna i takie tam. Tak więc przez całe dzieciństwo starałam się zastąpić ojcu syna, którego nigdy nie miał. Oglądałam z nim mecze, dzieliłam jego zainteresowania i hobby, gusty literackie i muzyczne, poglądy i decyzje. A wszystko to z własnej i nieprzymuszonej woli, czując się z tym wszystkim coraz lepiej i szczęśliwiej i właściwie do chwili obecnej mamy z tatą świetny kontakt ze sobą, zdecydowanie najlepszy z całej rodziny. Mój tata to wszystko widział i rozumiał i… pozwalał mi na to, wprowadzał mnie do tego świata swoich zainteresowań, hobby i poglądów. I w ten oto sposób, między innymi, nigdy nie czytał mi na dobranoc bajek dla dzieci. Czytał mi „dorosłe” książki o historii (takiego Jasienicę chociażby), geografii, różnych kulturach i różnych częściach świata. Ze wszystkich tych rzeczy, o których razem czytaliśmy, w pewnym momencie najbardziej zainteresowały mnie kultury Tubylczych Amerykanów. I tak, krok za krokiem, powoli zagłębiałam się coraz bardziej w tą tematykę, poszerzając swoją wiedzę i stymulując zainteresowanie, szukając coraz nowych książek i źródeł. Wtedy przyszedł moment wyboru studiów, więc oczywiście wybrałam antropologię kulturową vel etnologię (zwaną też etnografią – choć to nieco różne dziedziny tej samej dyscypliny, w Polsce przyjęło się wymienne stosowanie tych nazw), odbyłam cały pięcioletni cykl i ukończyłam studia z wyróżnieniem. Moja praca magisterska nie miała nic wspólnego z Tubylczymi Amerykanami, ale to właśnie „oni” byli powodem wyboru takiego a nie innego kierunku studiów i nigdy o tym swoim początkowym zainteresowaniu nie zapomniałam, a interesowałam się tym, bo tata mi to zainteresowanie zaszczepił. I chociaż obecnie uczę w szkole, jak mój tata, to nadal jestem przede wszystkim antropologiem / etnografem. Bo to właściwie nie jest zawód. To podejście, to sposób patrzenia na świat, to w pewnym sensie sposób życia.

No dobra, ale co to ma wspólnego z lalkami? Wiele. Uważam, że to jest właśnie powód, dla którego zawsze interesowały mnie wszelkie lalki „etniczne”. No i oczywiście zawsze miałam bzika na punkcie lalek „Tubylczych Amerykanów” (a właściwie Amerykanek ^^) – wszystkie, które wyprodukowano w Mattel, znalazły się na mojej „liście życzeń”.

Moją pierwszą "Pocahontas" ( "Splash Kolor Hair Pocahontas") kupiłam w 1996 roku na wycieczce szkolnej do Francji (moje liceum miało jakąś umowę o wymianie z jedną z francuskich szkół). Widziałam tam wtedy reklamę Kocouma i Nakomy (przyjaciółka Pocahontas)i, ale nie były one dostępne w sklepach tym czasie. Wzięłam, co było, a to była Pocahontas. Kiedy wróciłam do kraju, tamte lalki stały się dostępne we Francji, ale nie tutaj, zwłaszcza w małym, prowincjonalnym miasteczku, w którym dorastałam. I właściwie nigdy nie widziałam lalki Kocoum w polskim sklepie (domyślam się, że się pojawił, ale być może tylko w dużych supermarketach w dużych miastach, a wówczas raczej nie miałam możliwości tam bywać). Ale ja nigdy nie zapomniał o nim. Męska lalka firmy Mattel – Tubylczy Amerykanin (dlaczego rzadko używam słowa „Indianin” to w sumie temat na osobną notę i innego bloga ^^)? Nigdy nie mogłabym zapomnieć o czymś takim! Przez wszystkie te lata był na pierwszym miejscu mojej listy życzeń wraz z Nią Western Fun. Nakoma znajduje się na liście również, ale kilka miejsc "niżej", ona jeszcze może poczekać;). Szukałam go na Allegro - bez rezultatu. Znalazłam go w prywatnych kolekcjach kilku kolekcjonerów polskich - nikt nie chciał go sprzedać (i doskonale to rozumiem, dla mnie też jest niesprzedawalny ^^). Znalazłam go na Amazonie - nie wysyłają do Polski :/. Dość często widywałam go na Ebayu. Ale zawsze coś było nie tak - albo cena była całkowicie z kosmosu, albo sprzedawca nie zgadzał się na wysyłkę do Polski (Kiedy widzę to hasełko "US shipping only" to aż mnie trafia :/. Ja też czasem coś sprzedaję, co prawda nie na Ebayu, ale na Allegro, gdzie również są ludzie z zagranicy. I nie rozumiem tego zupełnie. Co to za różnica dla sprzedającego, gdzie ma wysłać przedmiot - to kupujący za to płaci, więc co to właściwie sprzedawcę obchodzi? Jakby ktoś sobie zażyczył, to nawet na Antarktydę mogę mu kupiony przedmiot wysłać. Dlaczego niektórzy Amerykanie nie chcą tego robić, chociaż przecież wysyłanie rzeczy do Europy jest legalne! To nie Iran albo Korea Północna, na litość bogów!). Kolejny problem pojawiał się, gdy sprzedający zgodził się wysłać lalkę do Polski, ale koszt był taki, że ...  Że chyba zakup biletu i lot do USA w celu jej odebrania wychodziłby taniej (OK, ja rozumiem, że wysłanie lalki pocztą lotniczą ze Stanów do Polski może kosztować około 20-30 $. Ale nigdy nie zrozumiem, albo nie uwierzę, dlaczego miałoby to kosztować 60-80 $ za jedną lalkę, jak chcą niektórzy sprzedawcy).

Model: Sun Color Kocoum

Mattel for Disney

Catalog number: 13330

Year of production: 1995

Bought: in February 2010, on Ebay (Italy), NRFB

Body type: 1968 Ken body, bend arms

Made in China.

Head mold: marked “Disney” (own)

Make-up: original.

Condition: just removed from box (excellent ^^).

OK, he definitely needs a new quiver, and a bow perhaps as well. And definitely I’m going to sew a new and more proper outfit for him. Or perhaps even two or three different: one representing some East Coast tribe, one of the Great Plains and maybe some other too. And the dresses will be based on this book:

No cóż, on zdecydowanie potrzebuje nowy kołczan i łuk prawdopodobnie też. I równie zdecydowanie zamierzam uszyć mu bardziej właściwy (w sensie historyczno-etnograficznym ^^) strój. A może nawet dwa lub trzy różne stroje: jeden rekonstruujący strój któregoś z plemion Wschodniego Wybrzeża, jeden z Wielkich Równin i może jeszcze jakiś inny. A stroje będę na podstawie tej książki:

A very nice album, with detailed descriptions, photographs and reconstructions.

To bardzo dobry album ze szczegółowymi opisami, licznymi fotografiami i rekonstrukcjami.

I love everything about him: his long hair, his tattoos (or are they war-paintings?) on the chest, his unique face, so masculine, so warrior-like, with no trace of some stupid smile of “Prince Charming” but with the expressions of pride and maybe anger and perhaps a bit of sorrow...

Wszystko mi się w nim szalenie podoba: długie włosy, tatuaże (a może to barwy wojownika?) na klatce piersiowej, jego wyjątkową twarz, taką „męską”, twarz wojownika właśnie, bez śladu głupawego uśmieszku disneyowskiego księcia z bajki, ale z wyrazem dumy i może trochę gniewu, a nawet odrobiny smutku…

And, guess what... I’m changing his name ^^. Uncas. Uncas of the F. Cooper’s novel. (Rather this one than actual historic person.)

I wiecie co... Zmieniam mu imię ^^. Uncas. Uncas z powieści F. Coopera. (Uncas „historyczny” był postacią nieco bardziej złożoną i może nawet kontrowersyjną.)

And in the end...

Don’t you think he and Nia make a lovely couple? ^^

A na koniec...

Nie sądzicie, że z Nią tworzą piękną parę? ^^

The theme thing / Motyw przewodni

Many collectors, like Barbiecollector here ask themselves a question on which kind of dolls to focus, namely: what theme their collection is / will be / should be. I was wondering about myself and my girls too... And actually, depending on circumstances, I can give three different answers to the question.

1. There is no theme in my collection, the dolls are so different, represent various eras, styles, molds, etc. The only thing in common is that I’ve decided to collect Mattel’s dolls only (and Disney’s dolls which Mattel made for them).
2. There is one theme and it is very simple: I collect the dolls I like. I buy many and resell some, which don’t catch my feelings. The rest, which do, stay with me and create my collection, not because they belong to a certain playline or collector’s edition etc., but because I like them. And to be honest, that’s the main thing my dolls have in common.
3. Yet there are some themes in it. A few, not one. The first and most obvious is my childhood theme – the dolls I had and treasured throughout my childhood, I played with them and cared for them, so (except for one exception) they are in a condition any collector would welcome and praised in a 20+ year old doll. Why are they a theme? Because all of this started from them. Another theme, however interwoven in the first one as well, one might call “ethnic” dolls with no special focus on any certain line or series (guess what, I don’t even own a single doll of the Dolls of the World line yet!), namely all dolls that are not blue-eyed blondes tend to capture my attention at the first sight (plus: I was always interested in Native Americans’ cultures and I m a cultural anthropologist actually^^). Another one is very broad: those are the dolls of the 90s and 80s, with their stunning molds, TnT shapes and wonderful hair. One more theme could be the “retro-styled” dolls in the broadest meaning of the term. It’s here where my three reproductions dolls and my Silkstone doll would fit. One might also call the Fashionistas one more theme (since I have all of them, except for the “Wild” girl), however one must remember it’s just their articulation what I like about them and what prompted me to buy them. If they were regular belly-buttons, I would not even notice them on the shop shelves. And finally the last theme is same as point 2 above – the dolls which I buy and keep just because I like them, because there is something in their body / face / make-up / whatever that interests me and catches my feelings and otherwise they don’t fit any of the previous groups. That is the case of Angie (a.k.a. Generations of Dreams Barbie) or Teenage Tarina (a.k.a. Lola of Hannah Montana) who You’ve already met.

    Wielu kolekcjonerów, jak Barbiecollector tutaj, zadaje sobie pytanie, na jakich lalkach się skupić, jaki główny motyw ma / będzie miała / powinna mieć ich kolekcja. Sama też zastanawiałam się nad moimi dziewczynami… I właściwie, zależnie od okoliczności, mogłabym udzielić trzech różnych odpowiedzi na to pytanie:

1. Moja kolekcja nie ma żadnego motywu przewodniego, lalki w niej są kompletnie różne, reprezentują różne epoki w Mattelowej produkcji, różne style, moldy itd. Jedyne, co mają wspólnego, to pochodzenie z firmy Mattel, bo tylko jej lalki postanowiłam kolekcjonować (oraz te Disneya, które wyprodukowało Mattel).
2. Jest jeden motyw przewodni, bardzo prosty: kolekcjonuję lalki, które mi się podobają. Kupuję wiele i odsprzedaję niektóre, takie, które nie zdobędą moich uczuć. Reszta, te, które zdobędą, zostają ze mną i tworzą moją kolekcję nie dlatego, że należą do określonej linii albo edycji kolekcjonerskiej itp., ale dlatego, że je lubię. I, szczerze mówiąc, to główna rzecz, która łączy moje lalki.
3. A jednak są w mojej kolekcji pewne motywy przewodnie. Jest ich kilka, nie jeden. Pierwszy i najbardziej oczywisty to moje lalki z dzieciństwa. Te lalki, które były moimi skarbami, gdy byłam mała – bawiłam się nimi i dbałam o nie tak, że (poza jednym wyjątkiem) są w stanie, jakiego życzyłby sobie i jaki ceniłby każdy kolekcjoner u lalki ponad dwudziestoletniej. Dlaczego (choć także każda z nich jest kompletnie różna od pozostałych) stanowią motyw przewodni? Bo od nich wszystko się zaczęło. I mogłabym (w określonych okolicznościach i z pewnym bólem serca, ale jednak) sprzedać każdą lalkę z mojej kolekcji, z wyjątkiem tych ośmiu. Drugim motywem przewodnim, częściowo przeplatającym się z pierwszym, można by nazwać lalki „etniczne”, jednak bez żadnego specjalnego skupiania się na jakiejś określonej linii czy serii (wiecie co, nawet nie mam jeszcze żadnej lalki z serii „Dolls of the Word”!), zwyczajnie wszystkie lalki, które nie są niebieskookimi blondynkami na pierwszy rzut oka zyskują moją uwagę (poza tym zawsze interesowałam się kulturami Tubylczych Amerykanów, no i jestem przecież etnolożką ^^). Kolejny motyw przewodni trudno właściwie takim nazwać, jest bowiem bardzo szeroki: to lalki z lat 90 i 80, z ich cudownymi moldami, ciałkami TnT i wspaniałymi włosami. Jeszcze innym motywem są lalki „w stylu retro”, również w szerokim znaczeniu tego określenia. To w tę kategorię wpasowują się moje trzy reprodukcje oraz moja Silka. Za następny motyw przewodni można by uznać barbie Fashionistas (jako że mam wszystkie, z wyjątkiem „Wild”), należy jednak pamiętać, że jedyną rzeczą, która mi się w nich podoba jest ich artykulacja i to właśnie (i tylko) ona skłoniła mnie do zakupów. Gdyby miały zwyczajne ciałka „belly-button”, to nawet nie zwróciłabym na nie uwagi na sklepowych pułkach. No i wreszcie ostatni motyw przewodni, pokrywający się z punktem 2. powyżej – to lalki, które kupuję i zatrzymuję tylko dlatego, że mi się podobają, że jest coś w ich ciałach / moldach / makijażach, co przykuwa moją uwagę i wywołuje ciepłe uczucia, a lalki te nie pasują do żadnej z omówionych kategorii. To jest na przykład przypadek Angie (znanej światu jako Generations of Dreams Barbie) oraz Nastoletniej Tariny (szerzej znanej jako Lola z Hanny Montany), które już poznaliście.

 

Funny but it’s actually easier to say, which kinds of dolls will never be a part of my collection.

1. Simba, Hasbro, Disney etc. It’s just not That. There is just one Coca-Cola (OK, Pepsi is an exception ^^ ), all the others are just fake. Same applies here, although I do respect feelings and choices of people who collect them and I apologize them for my... hmm... prejudice towards their dolls.
2. Momoko, dollfie etc. Just not my style, guys. I have no interest in manga, Japan, etc., and those dolls simply don’t attract me. It’s like... they’re not part of my world, Ya know what I mean?
3. My Scene. By the gods, how I hate those dolls. Again, please, no offense those guys who like them and collect them. It’s just my personal feelings. I dislike everything about them. The belly-button bodies, the huge heads, the heavy and style-less make-up, the outfits which would fit a prostitute but not a doll that might be an example for little girls...
4. The belly-button dolls (so actually all the playline after 2000). I don’t like their shape and construction especially that after changing the body type, Mattel changed also the heads of dolls (they started to be bigger and bigger, almost like My Scene) and their general quality decreased. It’s especially visible considering the hair – now it’s much shorter and thinner than back in the 90s. The material is also worst and cutting and styling is awful. But the nowadays playline dolls also show less quality when it comes to their bodies. The vinyl is scratchy and it’s not poured out as well as before.

    Zabawne, ale właściwie łatwiej było określić, jakie rodzaje lalek nigdy nie znajdą się w mojej kolekcji. 

1. Simba, Hasbro, Disney, itd. To po prostu nie To. Jest tylko jednaj Coca-Cola (no dobra, Pepsi jest tu wyjątkiem ^^), a wszystkie inne to podróbki. To samo dotyczy lalek, chociaż szanuję uczucia i gusta osób, które je kolekcjonują i przepraszam bardzo za moje… hmm… uprzedzenie wobec ich lalek.
2. Momoko, dollfie, itp., To po prostu nie mój styl. Nie interesuję się mangą, Japonią, itd. i te lalki zwyczajnie mnie nie pociągają. To tak jakby… to po prostu nie jest część mojego świata, wiecie, co mam na myśli?
3. My Scene. Bogowie, jak ja nie znoszę tych lalek. Znowu, proszę o wybaczenie tych osób, które je lubią i kolekcjonują. To po prostu moje osobiste odczucia. Nie lubię w nich wszystkiego: ciał „belly-button”, ogromnych głów, wyzywającego makijażu, ubrań, które bardziej pasowałyby do prostytutek niż lalek, które mogą być wzorem dla małych dziewczynek…
4. Lalki „belly-button” (a więc właściwie cały playline po 2000 roku). Nie podoba mi się ich kształt i konstrukcja ciała, zwłaszcza, że oprócz zmiany samego typu ciała, z czasem Mattel zmienił też ich głowy (zaczęły robić się coraz większe, niemal jak u My Scene) i ich ogólna jakość się pogorszyła. Jest to szczególnie widoczne, jeśli chodzi o włosy – są teraz krótsze i mniej gęste niż w latach 90. Surowiec, z którego są zrobione, też jest gorszy, a ich fryzury i ułożenie jest po prostu tragiczne (nie cierpię tego rozpowszechnionego strzępienia). Ponadto współczesne playline’ki prezentują też niższą jakość wykonania, jeśli chodzi o ciała. Winyl łatwo się zarysowuje, jest byle jaki i często kiepsko odlany.

 

So, I resell all the dolls of those three (I guess dolls of category 2 will never accidentally pop in my hands ^^) categories when they appear in my house in a parcel with other dolls which I actually wanted. I just think (and hope) they can find another loving home with an interested collector or a caring child whom they can give joy. And it’s not even the money matter, let’s be honest, how much one can claim for a used, ordinary, 3 years old belly-button barbie? Something like 3$ (at least in Poland ^^) is average if not maximum price which at least pays back the cost of “refreshing” them before selling. The matter is, in my house they would finish in the basement with the lot of other unneeded stuff. And dolls should be loved, played with or displayed, but loved, cared for and needed. So, looking for a new house is the one thing I can do for them ;).

             Dlatego też sprzedaję wszystkie lalki z tych trzech kategorii (wątpię, by lalki z kategorii nr 2 kiedyś przypadkowo wpadły mi w ręce ^^), kiedy trafiają do mnie w paczce z innymi lalkami, które rzeczywiście chciałam (taki już urok kupowania “zestawów lalek” na aukcjach). Po prostu myślę (i mam nadzieję), że mogę znaleźć im inny, kochający dom z zainteresowanym nimi kolekcjonerem lub dzieckiem, którym mogą dać radość. I nawet nie chodzi o pieniądze, bo bądźmy szczerzy, ile można oczekiwać za zwykłą, używaną, trzyletnią barbie belly-button? Coś około 10 zł jest średnią, jeśli nie maksymalną ceną, co przynajmniej zwraca koszt odświeżenia ich przed aukcją. Chodzi przede wszystkim o to, że w moim domu skończyłyby w piwnicy, w skrzyni z innymi niepotrzebnymi gratami. A lalki powinny być kochane, nieważne czy „bawione” czy wystawiane na kolekcjonerskich półkach, ale kochane, zadbane i potrzebowane. Zatem poszukanie ich nowego domu jest jedynym, co mogę dla nich zrobić.

 

            And because my dream and much awaited doll from Italy is stall coming and coming and didn’t reach yet, in the end of this too much texted post I want to just show You another doll You will some day meet here closer. One of the „retro” chics – Bowling Champ Barbie.

            A ponieważ moja wymarzona i oczekiwana lalka z Włoch jeszcze jedzie i jedzie i wciąż nie dotarła, to na koniec tej przegadanej noty chcę Wam pokazać inną laleczkę, którą któregoś dnia poznacie tu bliżej. Jedna z dziewczyn „retro” – Bowling Champ Barbie.

           

Family photo

Today just a few lines, because I'm busy sewing again ^^. 

My collection now consists of about 50 dolls, some of them of real collectible value, some of not that much valuable but I just like the dolls of the 90s and 80s, some of just sentimental value and some that still need some serious treatment before I will be able to show them (yeah, many still waiting in my drawer for: washing, some small or big repairs, repaint, reroot or restyling...). 

Today I want to show You one of my few doll-shelves. The shelf with my most precious dolls, be that in terms of collectible value or in terms of sentiment...

So, here they are: 

Back row standing (starting from the left side): 

2000 Bowling Champ Barbie (Collector Edition)

2009 Generations of Dreams Barbie (Collector Edition, 50th Anniversary Doll)

2006 Made For Each Other Barbie (Gold Label, Vintage Reproduction)

2006 Silkstone Highland Fling (Gold Label, Silkstone)

2009 Holiday Barbie (Collector Edition, Special Occasion Dolls, still NRFB)

1989 Western Fun Nia (a childhood dream ^^)

Front row sitting (starting from the right), my childhood dolls:

1989 Aqua Magic Ken (a.k.a. Wet'n Wild Ken)

1989 Barbie And The All Stars (You've met her in my previous post)

1990 Hawaiian Fun Skipper

1989 (or 1990?) Christie And The Beat (You've also already met her)

1991 Sparkle Eyes Barbie (sometimes wrongly called in Poland "Diamond Barbie"), since I've already had my "Barbie", in my house this girl got a new name "Jessica" ^^

1995 Color Splash Hair Pocahontas (I liked the tale, but disliked the name, so she also got a new one, "Gouyen" in tribute to one of the brave Apache female warriors)

???? Unknown Ken Doll (You are going to meet him soon ^^), known in my house as "Johnny" ;).

I'm going to post about these dolls (and all my others, that are still waiting for attention, treatment or just a photograph) sooner or later ;).

Oh, and today a few items appeared for sale on my Allegro account, so plz feel free to look around and maybe You're gonna like something ;). My nick is Sigridr ;).

The First

My first of course. My first Mattel Barbie Doll I bought in 1990 in one of the "Pewex" shops and I still had to pay in $ (next one I also bought in Pewex, but already paying in zloty). I used all the money I got for various occasions from my grandfather and uncles and such ;).  All the future Barbie dolls used to get a new name (and those which I buy now also do, I just don't like reffering to them as "you know, that doll in blue dress", or something; name is something personal and makes a doll more personal). Only she was actually called "Barbie" in my house. Today she came to me from my old home. So, please, meet "Barbie and the All Stars":

Model: Barbie and the All Stars, Mattel

Catalog number: 9099

Year of production: 1989 

Bought: in 1990, at Pewex

Body type: TnT with bend arms 1966. Made in China.

Head mold: no sign, mark or anything (simply, completely "plain" neck), althought it's the Superstar Mold

Make-up: original.

Condition: very good.

Here she wears an outfit I bought in the middle of 90s, it was Mattel's original but it doesn't have any label sewn into it. Her original clothes are still in my old house, but I do have all the set: the gymnastic outfit, the excercise accessories and the bag that turns into a skirt. She has her original earrings and a ring on.

Because getting Mattel's dolls was so difficult in that time, I was always taking great care of my girls. And so, my Barbie is still, after 20 years in a very good condition. You can see the impact of passing time only on her hair.

Just look at that face, isn't she lovely^^? The photos don't show well enought how cute and girly she is. Pure innocence.

Her hair is perhaps in the worst condition of all her body parts, it's not as shiny as it used to be and maybe a bit "felted", but yet I think after 20 years her hair still looks better, than most of the nowadays playline dolls a few minutes after deboxing.

So here she is. One of my dearest dolls, if not the dearest one. When I think of all those years, all those playing-time and just the time when she was sitting on a shelf and watching me studying ;), when I think of all those memories, dreams, all the joy she gave me...  She is the essence of my childhood, I quess.

Christie

There are some dolls in my collection which I bought with the intention to resell them. There are others which I like and want to keep but depending on circumstances I may consider selling them. And there is the third category: the dolls which I would never sell, no matter the price offer or the situation or anything. Why? Because they are my childhood dolls. Because I know how much effort and money it took my parents to get them for me in the very early 90s (and no money can today repay it). And last but not the least, the very simple reason. We're just not supposed to sell friends.

Most of those dolls are still at my parents house (and coming to my new home soon). With me I have now just two of them. So, meet Christie:

Model: Christie and the Beat, Mattel

Year of production: 1989 or 1990 (I saw both of the dates on the internet.)

Bought: at the very begining of the 90s, new, at Pewex*, by me and my mum.

Body type: TnT with bend arms 1966. Made in China.

Head mold: 1987 (perhaps some small alternation of the 1985 "Christie mold", because they look like same)

Make-up: original.

Condition: very good.

On the photos I took today she is wearing a non-Mattel blue cocktail dress and her own original earrings and ring. However I still do have her original clothes (with fluorescent accents that used to sparkle in the dark), they are at my parents house still.

I was always interested in dolls anyhow different than the blue-eyed blondes and in ethnic dolls. They used to be guite rare back in the 90s in Poland and Christie was the first such I saw in a shop. She was a must have and I got her (partially for my savings, partially as a present). There was only one piece of Christie in that shop and for all my childhood I was the only girl I knew personally to have one like this. None of my friends from school or the neighbourhood ever had an AA Barbie or so. I loved het skintone, her make-up of light green beautifully contrasting with her skin. She was much loved and played with and cared so she's still in an excellent condition. Her hair is one of great examples of the superior quality the dolls hair had in the 90s. Of nowadays Barbies only the Collector Edition Dolls' hair can compete those. After nearly 20 years I can still comb her hair, style and restyle it and it is thick, long, shiny and beautiful.

And here without the blue dress. In total she was my fourth Mattel doll. And first non-Caucasian.